Peeta został osaczony przez Prezydenta Snow'a, którego zabiłam. Zabiłam rownież Coin.
Zostałam symbolem rebelii. Wygrałam wojnę.
Jeżeli zwycięstwem można nazwać zabicie tysięcy ludzi.
Między innymi mojego przyjaciela Finnicka. Brakuje mi go. Mieszkam teraz w 12 Dystrykcie, gdzie wszystko powoli wraca do normy.
Jeżeli samotność można nazwać normą...
Haymitch przyjechał tutaj ze mną, tak samo jak Peeta. Chciałabym go przytulić, pocieszyć...
Ale to niemożliwe. On mnie nienawidzi. Dla niego jestem zmiechem. Bestią, którą trzeba zabić. Chociaż zakończył terapię miesiąc temu, to wiem, że mnie nienawidzi. Unika mnie na każdym kroku i ani razu nie przyszedł do mnie zapytać jak sie czuję. Wojna skończyła sie jakieś 3 miesiące temu. Wszytko jest jeszcze świeże. Dla mnie zbyt świeże. Nie daję sobie z tym wszystkim rady. Jestem sama, ale może taki miał być mój los?
Bardzo dobrze jak na początek :). Masz już pierwszego czytelnika (mnie) :p po pojawieniu się u ciebie kilku rozdziałów ten blog na pewno trafi do moich ulubionych ;p
OdpowiedzUsuńU mnie notka już na godzinę. ;D http://kosoglosnadalisnieje.blox.pl/html
Ciekawe ciekawe:) Czekam na ciąg dalszy
OdpowiedzUsuńCiekawe, czekam na ciąg dlaszy
OdpowiedzUsuń*dalszy
OdpowiedzUsuńKocham i będę kochała twoje opowiadanie.Masz mnie jako czytelniczkę i dziewczyne która będzie cię truć o nexta.Piękny szablon przy okazji powiem taki Joda :3
OdpowiedzUsuńWariatka z marzeniami
Moge komentowac :D z telefonu ale to nic :D musze nadrobic moje nie komentowanie.Musze ci powiedziec ze masz talent a ja uzaleznilam sie od twego bloga :D pannaHutcherson
OdpowiedzUsuńStrasznie podoba mi się Twój prolog :) Bardzo fajnie napisany :) Lecę dalej czytać :*
OdpowiedzUsuńProlog jest super
OdpowiedzUsuńZabieram się za dalsze czytanie /Wybacz że z anonima ale jestem leniwa i nie chcę mi się logować. Później zostawię lepszy komentarz